این روشنفکرهای ایرانی هم یک چیزیشون میشه. این روزها که بساط دادگاههای رژیم پهن هست و از زندانی ها هی اعتراف می گیرن، روشنفکرهای ما افتادن دنبال اینکه لابلای این اعتراف نامه ها پیام مخفی معترفین رو کشف کنند. دیروز دیدم یک چند تا مقاله ای نوشتن که ثابت کنند اعترافات حجاریان زورکی بوده. راستش یاد یه حکایتی افتادم، ماه آبان یا آذر سال پنجاه و هفت یکدفعه شایع شد که عکس خمینی تو ماه هست و از فرداش شعار میدادن که به کوری چشم شاه عکس خمینی در ماه. یکی هم نبود که بگه آخه بابا عکس این مردیکه کس کش تو ماه چکار میکنه. آخوندها و مذهبی ها که خوب اون وقت هم همین گهی بودن که الان هستن و میگفتن معجزه شده ولی دانشجو ها هم کس خل شده بودن و شبها نگاه ماه میکردن که ببینن عکس این مردک اونجا هست یا نه. توی خوابگاه یکی میگفت ممکن هست با اشعه لیزر عکس خمینی رو تابوند رو ماه، یکی میگفت ممکن هست که زاویه تابش نور خورشید به ماه موجب بشه که یک چیزی شبیه عکس خمینی در ماه دیده بشه و بعضی ها هم میگفتن فضانورد ها تو ماه ریدن شده شکل خمینی. حالا فکر کنید، این آخوندهای مادر قحبه همچین کس شعری بگن و بعد ما می خواستیم با دلائل علمی ثابت کنیم که نه همچین چیزی ممکن نیست تازه اگر هم اتفاق بیفته دلائل علمی داره. حالا تحلیل متن اعتراف نامه و دستور زبانش و اشتباه انشایی و املایی گرفتن از متن اعتراف هم عین همین داستان هست. آخه شما برای کی میخواین ثابت کنین که این اعترافات مال زندانی های بد بخت نیست؟ ملت که میدونن، شما روشنفکر ها هم که میدونین ، این آخوندهای کیر تو دهن هم که خودشون از همه بهتر میدونن که این اعترافها همش کس شعر هست
